27 Ekim 2007 Cumartesi

namazı anlamak






Rum 30 - O halde sen, batıl dinlerden uzaklaşarak yüzünü ve özünü, hak din olan İslâm’a yönelt; ki insanları bu din üzerine yaratmıştır. Allah’ın yaratışında değişme yoktur, dosdoğru sabit din odur. Fakat insanların çoğu bilmezler.
Yüce Allah bizleri ruhen ve bedenen bulunduğumuz bu mükemmel din üzere yarattığını ayette de açıkça beyan etmektedir. Bu önemli neden üzere bizlerin dinimizin kurallarını sıkı bir bağlılıkla icra etmemiz gerekmektedir.
İnsanoğlunun beden ve ruh ihtiyaçları olan bu fiiliyatları Rabbimiz, ciddiyetini kavrayıp sahip çıkmayacağımızı bildiği için, üzerimize farz kılmıştır. Küçük bir benzetme ile evlatlarımıza bizlerin sobadan uzak durmaları, ödevlerini yapmaları, yemeklerini bitirmeleri, dişlerini fırçalamaları, erken yatmaları ve benzeri temel ihtiyaçlarını, kimi zaman cezalandırma pahasına da olsa, onlara zorunlu kılmamız gibidir. Bu zorunluluk ve cezalandırmalar, üzerine titrediğimiz, çocuklarımızın kendileri için neyin iyi ve doğru olduğunu kavrayamadıkları içindir.
Sadece namazın Doktorlar ve Psikologlar tarafından kabul edilmiş faydalarından bazıları şunlardır:
a) Artan enerji ve canlılık
b) Daha derin sükûnet ve iç huzur
c) Daha iyi çalışan bir sindirim sistemi
d) Düşünce berraklığı ve dikkatini yoğunlaştırma yeteneği
e) Daha gevşek kaslar, daha iyi bir duruş, baş ağrısı dâhil acı ve ağrılardan kurtulmak
f) Bağışıklık sisteminin gelişmesi ve hastalıklardan kurtulmak
g) Daha derin, tatmin edici uyku
h) İlişkileri idare etme becerisinde artış
i) Stres ve sorunlarla baş etme yeteneğinde artış
J) Daha gelişmiş bir sezgi ve yaratıcılık düzeyiDaha verimli (şuurlu) bir namaz için Arapça kullandığımız ifadelerin Türkçe manalarını ezberleyebiliriz.






Allahu Ekber - Allah En Yücedir.
Subhaneke: Ey Allah 'ım, Seni Tespih Eder, Bütün Noksanlıklardan Uzak Tutar, Sana Hamd Ederim. İsmin Pek Mubarek, Şanın Pek Yücedir. Senden Başka İlah Yoktur.

Euzubillahimineşşeytanirraciim
- O Koğulmuş Şeytandan Allah 'a sığınırım .
Bismillahirrahmanirrahim - Rahman Rahim Olan Allahın Adı İle.
Elhamdulillahi Rabbil Alemin - Bütün Olmuş ve Olacak Hamd ve Sena Tam ve Kemaliyle Alemlerin yaratıcısı,besleyip Kemale Erdiricisi Olan Allah 'adır .
Er Rahman Er Rahim - Dünyada Bütün Mahlûkata, Ahirette ise Yalnız Müminlere Merhamet Edendir.
Malikiyevmuddiin - Ceza Gününün Sahibidir.
İyya Kena budu ve İyya Kenestaiin - Ancak Sana İbadet Ederiz ve Yalnız Senden Yardım İsteriz.
İhtinassıratelMustakiim - Bizi Doğru Yola İlet.
Sıratelleziine En Amte Aleyhim Gayril Mau Duu Bi Aleyhim Veleddaaaliiin - Kendilerine Nimet Verdiğin Kimselerin Yoluna, Gazaba Uğrayanların ve Sapıklarınkine Değil.
Amiin - Allah 'ım Kabul Buyur .






Subhane Rabbiyel Azim - Övgü ve Yücelik Çok Büyük Olan Allahımındır.
SemiAllahulimen Hamideh - Allah Hamd Edeni İşitir.
Allahumme Rabbena Lekel Hamd - Rabbim Olan Allah Hamd Yalnız Sanadır.
Subhane Rabbiyel A 'la - Övgü ve Yücelik En Yüksek Olan Allahımındır.






Et-Tahiyyatü Lillahi - Sena, Selam ve Merhaba Sana Ey Yüce Rabbim!
Ve 's-Salavatü - Niyaz, Dua, Yalvarış Sana Ey Yüce Rabbim
Ve 't-Tayyibat - Arınmışlığın ve Güzelliğin En Hoşusun, Senden Güzel, Senden Hoş ve Arınmış Olamaz.
Es-Selamu Aleyke Eyyühen-Nebiyyü ve Rahmetullahi ve Berekatühu - Bu Selam Rahmetim ve Bereketim İlavesiyle Senin Üzerine Olsun, Ey Peygamberim!
Es-Selamu Aleyna ve A 'la İbadillahi 's Salihin - Yarabbi, Bu Selam Bizim ve Salih Kulların Üzerine Olsun.
Eşhedüen La İlahe İllallah - Şahidimki Allah 'dan Başka İlah Yoktur .
Ve Eşhedüenne Muhammeden Resul Allah - Ve Şahidimki Muhammed Allah 'ın Resuludur.
Es Selamu Aleykum ve Rahmetullah - Allah 'ın Selamı, Rahmeti Üzerinize Olsun.






Fatiha Süresi, eski İstanbul il müftüsü rahmetli Ali Fikri Yavuz beyefendinin mealinden alınmıştır. Et-Tahiyyatü, Subhaneke ve ara ifadeler rahmetli milletvekilimiz Haluk Nurbaki beyefendinin kitabından alınmıştır.

26 Ekim 2007 Cuma

namazla DİN lenelim






Namazla birlikte günlük hayatın içerisinde gözden kaçırdığımız, dikkate almadığımız, unuttuğumuz birçok kavram da gündeme gelir.
İhlas, İhsan, kıble bilinci, tevekkül, teşekkür, teslimiyet, emniyet, tecdid, tekbir, tesbih, zikr.



Namaz, fiziki açıdan fonetiği (hareket uyumu) muazzam bir eylemdir.

Yeryüzünde hiçbir DİN’e ait ritüelde (ayin, ibadet) bu uyumlu hareketleri görmeye imkan yoktur.

Onun için bir Fransız düşünce adamı “Hayatta beni en çok etkileyen ibadet biçimi Müslümanlara ait namaz olmuştur. Namaz kılan bir Müslümanı görünce hayran hayran izlemekten kendimi alamıyorum, tüylerim diken diken oluyor” der.

Kıyamı, rükuu, sücudu, teşehhüdü (Kade-oturuş) ile bir eylem ancak bu kadar komplike olabilir ve insanı dinlendirir.

Zaten mecmuatul ibadat denmiş namaz için. Yani ibadetlerin mecmuu, tamamını içine alan bir özet/hulasa ibadet. Öyle bir eylem ki ihram tekbiriyle (giriş tekbiri ile helal olan harama dönüşür) başladığımızda artık farklı bir havayı solur ve DİN bütünü içinde yer alan her türlü kavramla muhatab bir ahvali yaşamaya çalışırız. İhram; “insanın kendisine helal olanı geçici bir zaman için haram kılması” demek, namazda da aynı helal olan, tekbirle birlikte yasağa dönüşür. Yemek, içmek, gülmek, oynamak, konuşmak v.s.

Namazla birlikte günlük hayatın içerisinde gözden kaçırdığımız, dikkate almadığımız, unuttuğumuz birçok kavram da gündeme gelir.

İhlas, İhsan, kıble bilinci, tevekkül, teşekkür, teslimiyet, emniyet, tecdid, tekbir, tesbih, zikr.

Namaz gerçekten insanı dinlendirir, rahatlatır, ferahlatır, sükunet ve sekinet verir.

Namaz ulvi bir amaca ulaşmada vesile edindiğimiz bir eylem olmakla birlikte aynı zamanda hikmetlerle dolu harika bir otokontrol mekanizmasıdır.

Namazı sadece terapi seansı olarak göremeyiz, bu namaza ciddi bir haksızlık olur. Ama bu yönünü de inkar edemeyiz, etmemeliyiz.



Namaz insanı dinlendirir



Çağın en büyük sorunu olarak görülen stresin en büyük ilacıdır namaz, eğer hakkıyla değerlendirebilsek belki de özleyeceğiz namaz vaktini. İstirahat için kollayacağız namaz vaktini, buluşmak, kavuşmak için dört gözle bekleyeceğiz.

Günlük hayatın curcunası, stresi, bunaltıcı yoğunluğu bizi kendimizden koparıp uzaklaştırıyor bunun aksini kimse iddia edemez.

İşte tam bu sırada imdadımıza namaz yetişir.

Namaz hem DİN’lendirir, DİN bilinci verir, DİN’e mensub oluşumuza katkı sağlar, dik tutar, uyarır, şuur verir, kimlik verir, kişilik verir.

Namaz bizi ayırır hasımlardan. Cemaat tavsiyesiyle hısımlarla buluşmamızı sağlar aynı zamanda.

Sıkışan, daralan, bunalan, cinnet geçiren, çağımızın insanı psikoterapistlere koşuyor, terapi salonlarına kapak atıyor, hele bol dumanlı, loş mekanları seçenler, stres atmak için bir sigara yakanlar var ki, aman Allah’ım!

Müslüman toplum olarak halimiz bir hazinenin üzerinde oturup da hazinenin değerini-kadru kıymetini bilmediği için açlıktan ölen adamın haline çok benziyor.

“Kulun Allah’a en yakın olduğu an secde anıdır” buyuruyor Peygamberimiz. (a.s.)

Uzun secdelerle dinlenmenin keyfini, halavetini, iç rahatlığını, huzurunu, sükunet ve sekinetini yüreklerimize ilka eyle Allah’ım.

Namaz insanı dinlendirir, istirahata vesile olur, rahatlatır, ferahlatır.

Namazla DİN’lenelim.

Hem de hep beraber dinlenmiş olalım.







Yasin Aydogan

10 Ekim 2007 Çarşamba

namaz kılmayı seviyormuyuz (m. göktaş)



Mehmet Göktaş
İlahiyatçı - Yazar
mehmethoca2@hotmail.com



Kendi kendimize şöyle bir düşünüp soralım ve samimi olarak cevap verelim: “Bir Müslüman olarak namazı seviyor muyuz? Her zaman için namaz kılmayı seven bir insan mıyız?”



“Namaz vakti gelse, ezan okunsa, namaz kılsam, canım namaz kılmak istiyor...” diyor muyuz hiç?



Midemizin açlık hissettiği ve bir şeyler yemek istediği gibi, günün belirli vakitlerinde namazın açlığını hissedip namaz kılma arzusu geliyor mu içimizden?



Karnımız iyice acıktığı zaman yanımızdakilerin konuştuklarını anlamaz hâle gelerek aklımızı yemeğe taktığımız gibi, namaza olan açlığımızdan dolayı da aynı durum meydana geliyor mu? Kafamızı namaza taktığımız oluyor mu?



Bazen canımız bir şey istediğinden dolayı belirli bir öğün olmadığı halde mutfağa girip bir şeyler atıştırdığımız gibi, farz olan vakitlerin dışında gönlümüz namaz kılmak istiyor mu, durup dururken iki rekât namaz kıldığımız oluyor mu?



Sözü uzatmadan söyleyelim: Allah Tealâ ile beraber olmayı arzuluyor muyuz?


Ezan sesi bizde nasıl bir etki yapıyor, ezanı duyduğumuzda çok müthiş bir müjdeli haber almışçasına gözlerimizin ışığı parıldıyor mu? Ezanın sözlerini tahlil ettiğimiz oluyor mu; tekbirler, tevhidler ve şehadetler kulağımıza ulaştığında ruhumuzun derinliklerine kadar ulaşıyor mu?


“Biraz sonra Allah Tealâ ile beraber olacağım. Rabbimin huzuruna varıp samimî bir şekilde kendimi O’na arz edeceğim. O’nun Kelâmını O’na okuyacağım ve O da beni dinleyecek. Her taraftan üzerime çullanan ve içerisinde boğulduğum şu atmosferden kurtulacağım. Beni boğmaya çalışan şu karanlıktan sıyrılacağım. Hepsini arkama atacağım. Beni Yaratanın huzuruna varacağım. O’nunla sanki yüz yüze geliyor gibi olacağım. O’na hâlimi arz edeceğim. Şu anda ne kadar mutluyum, ne güzel!” gibi duygu ve düşünceler geçiyor mu içimizden?


Samimî olarak cevap verelim: Sonra bu düşüncelerimiz bir bir gerçekleşiyor mu? Yani, Allah Tealâ’nın huzuruna vardığımızda O’nunla gerçekten sağlıklı bir iletişim kurabiliyor, beraber olabiliyor muyuz? Bunun en önemli belirtisi olarak da O’nunla olan bu beraberliğimizi uzatmak istiyor ve uzatıyor muyuz? Kıyamımızı, kıraatimizi, rükûumuzu, secdemizi ve son oturuşumuzu, yani her bir rüknü kendi içerisinde uzatıyor muyuz?


Evet, sırf Allah Tealâ ile olan beraberliğimizden dolayı uzatabiliyor muyuz rükünlerimizi, yani namazımızı?


Namaz bize ne verdi şimdiye kadar? Şu ana kadar kıldığımız namazlar bizi nereden nereye getirdi? İdeal bir namaz bir insana ne verebilir, nereden nereye getirebilir, biz bunun ne kadarını elde ettik?


Namazımız, çevremizdeki insanların fark edebileceği bir şekilde bizim şahsımızda bir değişiklik yaptı mı?


Namazla dirilişimiz, bu hayatî sorulara samimiyetle cevap vermekle mümkün olacaktır.

namaza koşmak (şaban döğen )



Şaban Döğen
Araştırmacı - Yazar
sdogen99@ttnet.net.tr



Kâinatta en yüksek hakikatin önce iman, sonra da namaz olduğunu düşündüğümüzde, namazda ne kadar çok sır ve hikmetin bulunduğunu hemen anlarız.


Peygamberimiz (s.a.v.), “Bana dünyadan üç şey sevdirildi” buyururken, bu üç şeyden birinin namaz olduğunu bildiriyor. Onun dilinde namaz, “gözümün nuru” şeklinde nitelendirilecek derecede önemli. Nursuz, ışıksız gözün görmesi mümkün olmadığı gibi, namazsız Müslümanlık da o kadar zor. Sahabenin, “Biz namaz kılmayana nerdeyse kâfir derdik” demeleri de bundan. Hz. Ömer’in şehadeti esnasında bile ağzından, “Namaz! Aman namaz! Sakın namazı ihmal etmeyin” cümlelerinin döküldüğünü biliyoruz.


Allah Resulü (s.a.v.), “Namaz dinin direğidir. Kim namazını kılarsa dininin direğini dikmiş olur. Kim de namazını kılmazsa dininin direğini yıkmış olur” buyurmuşlardır.


Bir başka hadis-i şerife göre, kulun Allah’a en yakın olduğu an secde anıdır. O halde, oturup düşünmeliyiz: Aklı, fikri, şuuru yerinde olan, sevmeyi ve sevilmeyi bilen hangi insan Rabbine yaklaşmak için can atmaz?


Bir genel müdür, milletvekili, bakan, başbakan veya cumhurbaşkanıyla görüşmek için can atanlar, nasıl olur da Allah’ın, kulunu namazla huzuruna kabul ettiğinin bilincinde olmazlar?






“Namaz mü’minin miracıdır” hadis-i şerifi, kulun doğrudan Huzuru İlâhî’ye kabul edildiğini göstermiyor mu? Bunun sevinç ve mutluluğundan yerinde duramamalı, neşe ve ferahtan uçmalı değil mi insan? O esnada bir nevi miraçta bulunduğunu düşünerek okuduğu her bir ayet ve duanın ne kadar engin anlamlar içerdiğini anlamakta da gecikmez.



Yetenekleri, duyguları şirazeden çıkmış, neye ne kadar önem ve değer vereceğini bilemeyen, dengeyi yitiren çağımızın insanı, dosdoğru yolun Allah’ın gösterdiği yol olduğunu, Kur’ân’ın insanı dünya ve ahirette mutlu edecek bütün esasları içine aldığını, namazın bu noktada çok büyük bir yere sahip olduğunu biraz düşünse hemen anlayacaktır.


Her şeyi bırakıp namaza koşması gereken insan, niçin namaz kılmakta tembellik eder? Hangi iş, namaz kılmak kadar önemli ve öncelikli olabilir? Faydayı, zararı bilen insan nasıl olur da namaza koşmaz? Namazın sayısız fayda ve hikmetlerini niçin görmezlikten gelir?


Namaz, ideal noktaya ulaştırır insanı. Kıymetten düşüren her türlü davranıştan uzaklaştırır. Kur’ân’da, “Muhakkak namaz, insanı bütün kötülüklerden alıkoyar” buyrulur. İnsan denilen canlı makinenin çalışma sistemini bozan, aksatan kötülükler insanı huzursuz ve mutsuz etmekle kalmaz, stres ve bunalımlara atar.


Dünyada ruh ve kalbin gıdası, stres ve sıkıntıların ilâcı; kabirde ışık, sıratta Burak olan namazın yerini başka ne doldurabilir?


Peki, zifiri karanlıklardan daha karanlık olan kabirde ışığa ihtiyacı yok mudur insanın?


Hayat sadece dünya hayatından ibaret olsaydı; Ölüm, Kabir, Mahşer, Mahkeme-i Kübra, Cennet ve Cehennem olmasaydı, o zaman insanın kafasına estiğince yaşamasının bir izahı olabilirdi.


Mahkeme-i Kübra’da kulun ilk hesaba çekileceği amelin namaz olduğunu biliyoruz. Namazının hesabını kolay veren kişinin diğer sorgulamalarının o ölçüde kolay geçeceği, veremeyenin ise zor geçeceği de bir gerçektir.


Kârını düşünen, zarardan kaçan insan için namaz kılmak kadar önemli bir kazanç ve namaz kılmamak kadar büyük bir kayıp olabilir mi?

sahabenin namazı (m.emin yıldırım)



M. Emin Yıldırım
Araştırmacı - Yazar
m.eminyildirim@mynet.com



El-Hakim olan Allah (c.c.) bizlere ulaştırdığı her emir ve yasağında hikmetler gözetir. O’nun hikmetinden sual olunmaz, ama O, hikmetsiz de bir iş yapmaz. Mümin insana düşen, bu hikmetleri araştırıp öğrenmektir. Çünkü ibadetlerin hikmetini öğrenmek, amellere başka bir tat kazandırır. Bu manada, günün beş vaktinde her Müslüman’ın kılmaya çalıştığı dinin direği olan namazın hikmeti nedir?


Bu soruya Kur’ân, namazın bir hikmetini belirterek, şöyle cevap verir:


“Sana vahyedilen kitabı oku ve namazı dosdoğru kıl. Şüphesiz namaz; insanı her türlü hayâsızlıktan / çirkinlikten ve kötülükten alıkoyar” (Ankebut/45)


Peki, kıldığımız namazlar, bu sayılan güzel hasletleri bizlere kazandırıyor mu? Gerçekten beş vakit Allah’ın huzurunda durduğumuz halde, hayatlarımız namaz ile denetim altına alınabiliyor ve bu büyük kalkan tarafından korunabiliyor mu?


Bu sorulara gönülden “evet” diyemeyeceğimize göre, Efendimizin (s.a.v.) mübarek ellerinde yetişmiş ilk ve örnek nesil olan sahabelerin namazlarına bakmak zorundayız. Acaba, onların namazları ile bizim namazlarımız arasında nasıl bir fark var? Bu soruya belki çok çeşitli cevaplar verilebilir, ama bizce bu fark, yeterince huşu ve haşyet hâlinin olmamasına bağlıdır. Sahabe neslinin namazlarına huşu hâkim iken, ne yazık ki bizim namazlarımızda bu önemli özellik ihmal edilmektedir.


O halde, bu çağın inanan insanları olarak, hep beraber, namazlarımızda kaybolan bu önemli değeri yeniden inşa etmeye çalışmalı ve kaybolmaya yüz tutmuş namazlarımızı yeniden diriltmenin yollarını aramalıyız. Bu noktada “huşu ve haşyeti nasıl elde edebiliriz?” sorusunu sormalı ve buna doğru cevaplar bulmalıyız. İşte böyle bir gayret, bizi şu beş önemli noktaya getirecektir.


1. Tefehhüm: Bu ifade, yapılan ibadetin önem ve mahiyetini iyice anlamak ve kavramak demektir. Buna biz marifet de diyebiliriz. Namaza hak ettiği değer ve önemi verebilmek, Allah’ın ve Peygamber’inin bu ibadete yüklemiş olduğu kıymetin farkına varmak ve buna uygun bir kamet/duruş geliştirebilmektir. Etraftan duyduğumuz bilgilerle yetinmeyip namaz konusunda yazılan kitapları okumak, hiç değilse salât kelimesine Kur’an’ın yüklemiş olduğu anlamları öğrenerek, buna göre bir namaz bilinci oluşturabilmektir.


2. Huzur-u Kalp: Doğru bir tefehhümden sonra, namazda ceset-kalp bütünlüğünü sağlayabilmek huşuun ikinci şartıdır. Kalp huzuru zor olsa da imkânsız değildir; insanın amansız düşmanları olan nefse ve şeytanlara karşı vereceği mücadelenin meyvesidir. Eğer huzur-u kalp sağlanabilirse, insana bir gönül neşvesi meydana getirecektir. Bu neşve, aynen sahabe gibi, namazlardan zevk alma, namaza acıkma, onu özleme ve ona susama gibi şu an belki anlamakta zorlanacağımız özellikleri bize kazandıracaktır.





3-Ta’zîm: Namaz için kendisine yöneldiğimiz en üstün otoritenin karşısında, O’na yakışır bir saygı içerisinde olabilmektir. O makamın büyüklüğünün, kendimizin ise küçüklüğünün farkına vararak oraya yönelebilmektir. Seccadelerin karşısında tir tir titreyebilmek, sorumluluğun ve bize yüklenen emanetin ağırlığının bilincinde olabilmektir. Böyle bir şuur, sahabede uyandırdığı etki gibi, Allah karşısında titremeyi, ama başka hiçbir şeye eyvallah dememeyi sağlayacaktır.


4-Hayâ: Namaz için yöneldiğimiz makamdan hayâ edebilmek, o yüce otoriteden gereğince utanabilmek, O’nu hoşnutsuz edecek her türlü söz, fiil ve düşüncelerden uzak kalabilmektir. Allah’ın karşısında çekinerek durabilmek ve Hz. Osman gibi hayâyı kuşanarak hayatın tamamına onu hâkim kılabilmektir.


5-Recâ: Huşuun sağlanabilmesinin son şartı recâdır. Eldeki tüm imkânları kullandıktan sonra ümitsizliğe kapılmamak, ne yapsam olmuyor diye vesveselere davetiye çıkarmamak, eşsiz merhametin ve şefkatin kaynağı olan Rabbimizin namazlarımızı kabul edeceğini ümit etmektir.


İnşallah, bu önemli hususlara yeterince riayet edebilirsek, bizler de o ilk ve örnek nesil gibi namazlarımızdan gereğince istifade edecek, o namazlarla hem dünyamızı hem de ahiretimizi imar edeceğiz.

namaz anne kucağıdır (e.sayın ekerim)


Esma Sayın Ekerim
Araştırmacı - Yazar
hunkarsayin@gmail.com


Namaz anne kucağıdır. Anne nasıl çocuklarının hepsini karşılıksız sever, onları kucağına alır, bağrına basarsa, namaz da bütün ibadetleri kucağına alır, şefkatle sinesine basar. Namaz kocaman bir kalptir. Bütün ibadetleri içine alır.


Namaz, Allah’ın varlığı ve birliğine inancın duygusal, zihinsel ve ruhsal tasdikidir. Allah’tan başka ibadet edilecek bir varlığın olmadığının itirafıdır. Böylece namaz, tevhidin hakikatini ifade eder.


Namazda yemeden-içmeden ve cinsel isteklerden vb. uzak kalarak, bütün olumsuz duygu, düşünce ve davranışların kaynağı olan nefis kontrol altına alınır. Böylece namaz, insanın zihnini kötü düşüncelerden, gönlünü kötü duygulardan, dilini kötü sözlerden, kulağını kötü seslerden koruması yönüyle oruç ibadetini içine alır.


Namaz zamanı, canı, malı Allah’ın sevgi ve yakınlığını kazanma yolunda feda ederek ömrün hesabına hazırlanma olması sebebiyle zekât ibadetini içinde barındırır.


Eksi yirmi derecede Çeçen mücahidin arkasında bombalar düşerken namazına devam etmesi, namazın insanı, Allah yolunda canını bile feda edebilecek bir ruh zenginliğine ulaştırabileceğini gösterir.


Namaz insanlar arasındaki kardeşlik, birlik ve bütünleşme duygularını kuvvetlendirmesi, sevgi ve güven duygularını yaygınlaştırması sebebiyle hac ibadetini de içine alır. Hacda kurban kesilir; namaz ibadetinde de nefsin olumsuz duygu, düşünce ve istekleri Allah yolunda kurban edilir. Yine hacda, vakfe esnasında insan dua edip hatalarını sorgular, Allah’tan bağışlanma diler; namazda da kul, “O hesap gününün sahibidir” diyerek aynı ruh halini yaşar. Safa ile Merve arasında Rabbine ve Allah yolunda mücadeleye koşan kul, namazda, “Bizi kendilerine nimet verdiklerinin yoluna ilet” diyerek Rabbini tercih ettiğini ve O’na sonsuz muhabbet duyduğunu belirtir.


Namaz tesbih ve tenzihi de engin gönlünün içine alır. Namaz kılan kul, “Rabbimi övgüyle ve sonsuz bir şükürle anıyor, secdede yüceler yücesi Rabbimi tesbih ediyor, O’nu kullara ait bütün eksik sıfatlardan tenzih ediyorum.” diyerek bütün kâinatla beraber Allah’ı anmanın ayrıcalığına kavuşur.


Namaz müminin kalbinin ilâcı olan dua ibadetini de içine alır. Namaz kılan kul, “Beni doğru yola hidayet et” diyerek istikametini diler. Namaz kılan mümin, “Allah’ım, Hz. İbrahim’in ailesine, dostlarına rahmet edip onları yücelttiğin gibi, Hz. Peygamber’in ailesine, dostlarına da rahmet edip onları yücelt” diyerek geçmiş ve gelecek bütün insanlık ailesi için duada bulunur. Namaz âşığı, “Rabbim, bana dünyada da ahirette de iyilik ver, beni ateş azabından koru; beni, annemi, babamı ve bütün inananları hesap gününde bağışla” duasıyla namazını tamamlar.

haydi namaz seferberliğine

___ HAYDİ, NAMAZ SEFERBERLİĞİNE ! ___
Hatırlayabildiğiniz kadar gerilere gidin ve şöyle bir hafızanızı yoklayın. Bugüne dek ne çok kampanya, boykot, seferberlik gördünüz.

Çoğu kez dünyayla ilgili bir amacı olan bu toplu girişimlerin birçoğuna da katıldınız belki.

Sizi dünya ve ahiretinizi kurtaracak bir seferberliğe çağırıyoruz: Namaz kılmaya, kılıyorsanız dört elle sarılmaya, hiç kazaya bırakmıyorsanız bile huşuyu keşfetmeye ve namaz için çalışmaya var mısınız?

Rabbimizin Kur’an’da 70 kez emrederek en çok önem verdiği ibadet olan namaz, Peygamberimizin (s.a.v.) ifadesiyle, ahirette hesaba çekileceğimiz ilk amelimizdir.

Ne var ki, yüzde 99’u Müslüman olan ülkemizde beş vakit namaz kılanların oranı yüzde 25’tir. Bunların da ara sıra kazaya bırakmak, aceleye getirmek, gereken önemi vermemek gibi problemleri var.

Müslümanların yüzde 75’i niçin namaz kılmadıklarını açıklarken, birçok bahane ileri sürüyorlar. “Kılmasını bilmiyorum.”, “Benim kalbim temiz.”, “Yaşlanınca kılarım.”, “Çok yoğunum, zamanım yok.”, “İş yerinde veya okulda fırsat bulamıyorum.”, “Hastayım.”, “Yolcuyum.” gibi bahanelerle kendilerini kurtardıklarını sanıyorlar.

Oysa namazın önünde hiçbir engel olamaz.

Dünya için yığınla bilgi öğrenen insanlar, elbette namaz kılmasını da öğrenebilirler.

Kalbi temiz olmak ise, zaten güzel bir namaz kılmanın şartlarındandır.

Yaşlanıncaya kadar hiç kimsenin garantisi olmadığı için genç ihtiyar herkes namaz kılmak zorunda.

Her şeye zaman bulan insanların, namaza vakit bulamamasını anlamak güç.

İsteyen herkes namaz için her türlü ortamda fırsat bulabilir.

Hastalık ve yolculuk ise, namaza engel olmaz, sadece kolaylaştırılmasını sağlar.

Namazın en büyük engeli, onun ne muhteşem bir önem ve değer taşıdığını bilmemektir.

Ne yazık ki, namazı gündeme getirecek ciddi bir faaliyet de yok ülkemizde.

Namazın önemini anlatan film, tiyatro, roman, şiir, ilâhî, program neredeyse bulamazsınız.

Şükürler olsun ki, bu sahada yazılmış hiç değilse çok güzel kitaplar var.

İşte biz, namaz için yazanlar ve namaz davasına gönül verenler olarak bir araya gelip namazı gündeme getirmeye karar verdik.

Bugüne kadar namazla ilgili birçok toplantı, konferans, panel, program yaptık.

Namazı anlatan kasetler, VCD’ler, filmler, radyo-TV programları da olsun istiyoruz.

Namazı anlamak ve yaşamak için sizi duyarlı olmaya çağırıyoruz.

Sizi her yerde ve her zaman katılabileceğiniz namaz seferberliğine davet ediyoruz.

Gelin, namazı her yerde, her zaman, herkese anlatmak için çalışın.

Namazın elinden tutun ki, o da kabirde ve sıratta sizin elinizden tutsun.

Namazı sevin ki, Allah ve Resulü (s.a.v.) de sizi sevsin.

Namaz Gönüllüleri Platformu Tel (212) 635 28 12 – Faks (212) 621 44 04 http://www.namazladirilis.com/namaz@namazladirilis.com

bir tevhid eylemi namaz (abdullah yıldız)



Abdullah Yıldız


Araştırmacı - Yazar


abdullahyildiz@umran.org



Allah’tan başka ilâh yoktur esasına dayanan tevhîd inancı namazla eyleme dönüşür. İslâm’ın ilk farzı tevhîd’e iman, ikincisi namazdır. Yani, İslâm’da ilk farz kılınan ibadet namazdır.


Namaz en faziletli, en kapsamlı ibadettir: Allah’ı tesbih ve tekbir etme, O’na hamd, şükür, tevbe ve istiğfar, O’ndan yardım dileme, dua, niyaz ve zikirdir.


Peygamberimizin “Dinin direği”, “Müminin miracı”, “Cennetin anahtarı”, “Gözümün nuru” olarak tanımladığı namaz, İslâm’ın olmazsa olmazıdır. Onu terk eden cehenneme sürüklenir: “Sizi cehenneme sevk eden nedir? Derler ki: Namaz kılanlardan değildik!”(Müddessir/42–43)


Namaz beş vakit farzdır. Hayatın hızlı koşusu içinde Allah’ı, ahireti, ölümü, görev ve sorumluluklarını unutan insan günde beş kez namazla kulluğunu hatırlar ve yeniden dirilir. Her namaz bir inkılâptır, diriliştir; kul onunla şirk batağından tevhid atmosferine, geçici dünya zevklerinden ebedî ahiret lezzetlerine, şeytanın etki alanından ilâhî huzur iklimine geçer.


Bu değişim süreci ezan ve abdestle başlar. Tevhid akidesini en özlü cümlelerle haykıran ezanla namaza ve kurtuluşa çağrılan mümin, abdest alarak etrafını kuşatan şeytanî çemberi yarmaya ve arınmaya yönelir; maddî manevî kirlerden temizlenir. “Allah sizi temizlemek ve size olan nimetini tamamlamak ister.”(Maide/6) Abdest sadece vücudu kir, pis ve pastan temizlemekle kalmaz. Aynı zamanda iç dünyayı da arındırır. Mümin, her azasını yıkarken eliyle, ağzıyla, diliyle, gözüyle, kulağıyla, ayaklarıyla bilerek - bilmeyerek yaptığı tüm günahlara tövbe edip vazgeçmeye karar verir.


Tertemiz bir kalp, tertemiz bir beden ve elbise ile Allah’ın huzuruna çıkan kul, yönünü kıbleye yani Kâbe’ye döner. Allah’ın evi olan Kâbe’ye yönelen mümin, kalbini ve düşüncelerini Allah’a odaklar; diğer kıblelerden yüz çevirir. Herkesin bir kıblesi vardır. Yüzünü Kâbe’ye döndüğü halde özünde başka varlık ve değerleri kıble edinenler, gerçekte İstikbâl-i Kıble yapmış olmazlar.


Niyeti kalple yapmak esastır. Dilde kalan sözler gerçek niyet olamaz. Zira namaza Allah rızası için durulur.


Ellerini kaldırıp “Allâhu ekber” diyen mümin, artık dünyayı, dünyevî düşünce ve kaygıları elinin tersi ile geriye atıp kalbini yüce Allah’a bağlar. Sübhaneke duasını okuyup Allah’ı hamd ile tesbih eder, ismini yüceltir ve O’ndan başka ilâh olmadığını ikrar eder. “Kur’ân okumak istediğinde kovulmuş şeytandan Allah’a sığın!. (Nahl/98) Şeytanın vesvesesinden Allah’a sığınan kul, E‘ûzü bi’llâhi min’eş-şeytân’ir-racîm der ve besmele ile önce Fatiha’yı, sonra Kur’ân’dan kolayına geleni okur. Namazın her rekâtında Fatiha’yı okuyan kul, Yaratanıyla “kulluk sözleşmesi” ni yeniler. Âlemlerin Rabbi, Rahman ve Rahîm olan Allah’a Ahiret Günü’nde hesap vereceğinin bilinci içinde, hem kendisi hem de müminler adına söz verir: “Yalnız Sana kulluk eder, yalnız Senden yardım dileriz.” Sonra, doğru yolda olmak, nimete kavuşmak ve azaptan kurtulmak için Allah’tan yardım diler: “Ya Rab! Bizi, Dosdoğru yola hidayet eyle! O yol, kendilerine nimet verdiğin kimselerin yoludur; gazaba uğrayanların, sapıkların, dalâlette olanların değil.” Âmin!


Hz. Ali(r.a), “Kendisinde anlayış ve idrakin bulunmadığı hiçbir ibadette ve kendisinde düşünmenin bulunmadığı hiçbir kıraatte hayır yoktur” der. O halde, namazda okunan ayet, sure ve dualar anlaşılmalı, hissedilmeli ve düşünülmelidir. Yoksa o kutlu ifadeler birer tekrardan ibaret kalır.


Mümin, sadece namazda okuduğu ayet ve dualarla değil beden diliyle de kulluğunu ifade eder. Rabbinin huzurunda huşu ile el-pençe divan duran kul, bu kıyamın aynı zamanda sahte tanrılara karşı bir başkaldırı anlamına geldiğini bilmelidir.


Allah’a boyun eğip teslim olmayı ifade eden rükû ile kul, sadece O’nun karşısında eğildiğini; O’ndan başka hiçbir otoriteye boyun eğmeyeceğini ilân eder: “Sübhâne Rabbiy’el-Azim: Azamet sahibi Rabbimi yüceltir, O’nu noksan sıfatlardan uzak bilirim.”


Secde ise, ibadetin, itaatin ve de özgürlüğün zirvesidir: “Secde et ve (Rabbine) yaklaş”(Alak/19). Secde eden kul, Rabbini sonsuz yüceltip tesbîh ederken, kendi acizliğini, hiçliğini itiraf eder. O’ndan başka hiçbir varlığın karşısında yere kapanmayacağını ilân eder: “Sübhâne Rabbiy’el-A‘lâ: Yüceler yücesi Rabbimi tesbîh ederim.” İki kez secde ise, topraktan gelip tekrar toprağa dönüşü ifade eder.


Kıyam, rükû ve secde basamaklarını geçen mümin teşehhüdde, Hz. Muhammed’in (s.a.v.) miraçta Rabbi ile aracısız sohbet etmesi gibi, doğrudan Yaratanına kalbini açıp kulluğunu arz eder. Tahiyye, tayyibe ve salevâtı Allah’a; selâmı, rahmeti ve bereketi de Nebi’ye ve O’nun adına salihlere sunar. Tevhid inancını bir kez daha tekrarlar. Rasûl’e ve âline salâtu selâmdan sonra annesine, babasına ve tüm müminlere hayırlar ve esenlikler diler; cehennemden korunmayı diler, kendisinin ve zürriyetinin dosdoğru ve sürekli namaz kılanlardan olmasını diler, diler de diler...


Nihayet “es-Selâmü aleyküm ve rahmetullah” diyerek sağında ve solundakilere, tüm inananlara, salihlere, meleklere selâm verir; böylece namaz biter ama dua, niyaz, hamd, tekbir, tesbîh, zikir, fikir… Bitmez; zira bu müminin hayat tarzıdır.


Günde beş vakit böyle dosdoğru, özenle ve düzenli kılınan namaz, müminleri dosdoğru yoldan ayırmaz; onları Allah’tan başka varlıklara kulluktan korur, kötülük ve çirkinliklerden uzak tutar; böylece ebedi kurtuluşlarına vesile olur.


Bir tevhid eylemi olan namaz, müminleri pasif nesneler değil, aktif özneler kılar. Hz.Şuayb’ın kıldığı gibi bir namaz(Hûd/87), müminleri dünyadan eletek çektirmez, aksine onları zulme, şirke ve küfre karşı mücadeleye sevk eden bir dinamizm, bir direniş ve bir diriliş kaynağı olur.

namaz için ağlanırmı ( c.tokpınar )



Cemil Tokpınar


Araştırmacı - Yazar


cemil@e-namaz.com



Yıllar önce bir otobüsle yolculuk ederken sabah namazının vakti girmişti. Her yolculukta yaşadığım “namaz sancısı” her yanımı öylesine kaplamıştı ki, uyuyamıyordum. Şoför bir türlü mola vermiyor, vakit gittikçe daralıyordu.


Birlikte yolculuk ettiğimiz arkadaşıma yöneldim:


— Namaz geçmek üzere. Ben şoföre namaz için ricada bulunacağım. Durmazsa ineceğim, dedim. Kaşlarını çattı, alaycı bir ifadeyle:


— Ya sen aklını mı kaçırdın, dedi.


Şaşırdım, üzüldüm, kırıldım. Namazlarını kılan bir kimseydi o. Gerçekten ben aklımı mı kaçırmıştım? Otobüste mışıl mışıl uyuyup, Rabbimi düşünmeden oturmalı mıydım?


Kendimi sorguladım. Sabah namazını bu kadar düşünmekte haksız mıydım?


Oysa bir gece dayısına misafir olan babam, sabah hıçkırık sesleriyle uyanıyor. Dayısının oğlu çocuk gibi gözyaşı döküyor. Sebebini sorduğunda aldığı cevap ilginç:


— Sabah namazına kalkamadık. Baksana, güneş doğmuş; onun için ağlıyorum.


Evet, namaz için ağlanır, namaz için akıl kaçırılır, ona can ve canan feda edilir. Ne yazık ki, şimdi bu gerçek tam anlaşılmıyor.


Öyle bir çağda yaşıyoruz ki, sabah namazını düşünmek “delilik”, kalkamayınca ağlamak “gariplik” olabiliyor! Gerçekten sabah namazını kaçırınca üzülmemiz gerekmez mi?


“İmandan sonra en büyük ve en mühim mesele olan namaz”ın bir vakti geçirilince hiçbir şey olmamış gibi normal mi karşılamalıyız?


Sabaha kadar dünya kupası maçlarını izlemek mantıklı, ama Kur’an’da en fazla emredilen ibadet olan namazı düşünmek gereksiz mi? Oysa sabah uyanamadığı için üniversite sınavını kaçıran bir genç, üzüntüsünden, kahrından, yeri göğü yıkabiliyor.


Peki, Peygamberimizin (s.a.v.), iki ayrı hadiste, “Dünya ve içindekilerden hayırlıdır” dediği sabah namazının sünneti ve farzı, bir maç kadar önemli değil mi? Dünya ve içindeki tüm hazinelerden daha değerli olan sabah namazı, bir üniversite imtihanı kadar ehemmiyet taşımıyor mu?


Bir ankete göre, ülkemizde namaz kılanların oranı yüzde 25, kılmayanlar ise yüzde 75. Beş vakit namaz kılan mü’minler içinde, haftada, ayda veya birkaç ayda bir namazını kaçıranların sayısı oldukça fazla.





Oysa sabah namazı ve tüm farz namazlar, başta Peygamberimiz (s.a.v.) ve onun güzide ashabının üzerinde titrediği muhteşem bir ibadettir. Bir mü’min namazını kaçırdığında “aklını kaçırmış gibi” deli divane olmalı, dünyası kararmalı, yemek yiyecek bir iştah bulamamalı, kendini cezalandırmalıdır.


Ve hepsinden önemlisi, namazı kaçırmayı kesinlikle “sıradan” bir olay gibi görmemeli, “olabilir” kabul etmemeli; nefsine, gaşetine, uykusuna isyan etmelidir. Hemen, “Nerede hata ettim? Hangi tedbiri almalıyım ki, bir daha bu acıklı azaba düşmeyeyim?” diyerek çözüm arayışına girmeli, çözümü bulmalı ve derhal uygulamalıdır.


Çünkü söz konusu olan çocuk oyuncağı değil, basit bir hadise değil, üç günlük dünya hayatını ilgilendiren bir mesele değil. Sözünü ettiğimiz; bizim, kâinatın ve her şeyin Sahibi, Sultanı, Yaratıcısı olan Allah’ın huzuruna girme; Onun dergâhında secdeye kapanma; canımız, cananımız, biricik varlığımız, sevenimiz, sevgilimiz olan Zât-ı Zülcelâle ibadet etme meselesidir.





Dünyada hiçbir şey bundan daha mühim, daha lüzumlu, daha sevimli, daha vazgeçilmez olamaz. Eğer burada bir eksiğimiz varsa, hata bizdedir. Kulu olmakla iftihar ettiğimiz Rabbimiz bizden namaza karşı umursamazlık, vurdumduymazlık istemiyor. Ümmeti olmakla şereflendiğimiz sevgili Peygamberimiz (s.a.v.), bize ihmalkârlığı değil, aksine hassasiyeti emrediyor.


Namaz konusunda nasıl bir durumda olursak olalım, ister onu haftada bir, ister yılda bir, hatta birkaç yılda bir kaçırıyor olalım; yeni bir ubudiyet şuuruyla donanmak, yeni bir cehd ve gayret kılıcını kuşanmak, yeni bir tebliğ ve ikaz harekâtı başlatmak durumundayız.

namaz hakkıyla eda edilmezse (hasan hafızoğlu)



Hasan Hafızoğlu


Araştırmacı - Yazar


hasan@akabe.com



İslâm’da bir ibadetten beklenen netice, onun hayatımıza etki etmesidir. Bu da, o ibadetin şuurlu olarak yapılmasına bağlıdır. İşte namazın şuurlu olarak yerine getirilmemesi, pratikte faydasının olmaması demektir. Namazda bazı duygular kazanamazsak, namazın hayatımıza yeterli etkisi olmaz. Bu nedenle, Müslümanlar, hakkıyla namazı eda etmedikleri zaman hayatlarında iyilik namına bir değişiklik olmaz; ahlâkları Allah’ın istediği gibi ahlâk haline gelmez. Yani, o namaz, sahibini kötülüklerden alıkoymayan bir alışkanlıktan ibaret olur. Belki, sadece farz yerine getirilmiş olur.


Ümmet olarak içinde bulunduğumuz olumsuzluklar, sadece namazların terkinden değil, aynı zamanda onların hayatımıza yeterince etki etmeyişindendir.


İslâmi faaliyetlerimizin, tebliğ çalışmalarımızın ağır yürümesi, neticeye ulaşamaması, namazı terk ettiğimizden değil; namaz kıldığımız halde onu şuurlu olarak ve dosdoğru kılamayışımızdandır. Kısaca hareketlerimizdeki bereketsizlik buna bağlıdır. Başarılı olanlar ise, namazlarından gereken güç ve kuvveti elde edenlerdir.


Namazlarımız şuurlu ve gereği gibi kılınmazsa, Allah’a olan itaatimizde bir zayıflama, bir gevşeme olur. Her an Allah’ın emirlerine hazır olma duygusu kaybolur. Allah korkusu ve Allah sevgisi tesirini göstermez. Dolayısıyla Allah’ın emirlerine, O’nun kanunlarına karşı vurdumduymaz ve kayıtsız kalınır. Ama her namazda neler okuduğumuzun, Allah’ın bizden neler istediğinin farkında olursak, namazı gereği gibi kılmadaki esas maksat gerçekleşmiş olur. Hz. Ali (r.a.): “Anlaşılmayan bir ibadette hayır yoktur” diyor. Namazların bizdeki tesiri, onun anlaşılmasına bağlıdır. Böyle olmadığı takdirde, Müslümanlar bugün olduğu gibi uyumaya, uyutulmaya devam ederler.


Namazlar dosdoğru kılınmadığı zaman, namazla dirilme söz konusu olamaz. Âdet yerini bulsun cinsinden bir ibadeti, ne Allah-u Teâlâ emretmiş, ne de Resulullah (s.a.v) bize öğretmiştir. Mü’minlerin de böyle bir ibadete ihtiyacı yoktur. Çünkü anlaşılmadan yapılan ibadetin, hayatımıza tesiri olmaz.


Allah’ım! Bizleri namazı hakkıyla ikame edenlerden; dosdoğru kılanlardan eyle!


Allah’ım! Ümmet-i Muhammed’e namazla dirilmeyi nasip et!



Âmin!


anne baba ve namaz (kerim buladı)



Dr. Kerim Buladı


İahiyatçı - Yazar


kerimbuladi@hotmail.com


İnsanlığın ilk kurumu ailedir. Aile toplumun çekirdeğini oluşturur. Cemiyetin en küçük birimi ve en temel ünitesi sayılan aile, anne, baba ve çocuklardan oluşur. Anne-babalar, çocuklarının maddî ihtiyaçlarını karşılamak ve onları manevî yönden terbiye etmekle görevlidirler. Çocukları, zihinsel ve bedensel yönden eğitirken, duygu ve düşüncelerini de eğitmek, çocuğun maddî gelişimini düşünürken, manevî hayatını da inşa etmek anne-babanın aslî vazifesidir.


İslâm dininin prensiplerini ve ahlakî kurallarını, bizzat uygulayıp yaşayarak, çocuklara öğretecek kişiler öncelikle anne - babalardır. Aile kurumunun, Allah tarafından tayin edilen maaşsız ve ücretsiz öğretmenleri olan anne - babanın vazifelerini, Kur’ân ve hadislerde ana hatlarıyla görmekteyiz. Bu vazifelerin en başta geleni hiç şüphesiz namazdır. Anne-babanın bu konudaki sorumluluğunu Kur’ân şöyle anlatır: “Ailene namazı emret; kendin de ona sabırla devam et...” (Ta-Ha/132). Bu ayette Allah Teâlâ Hz. Peygamber’den, ailesine namazı emretmesini, birlikte ona sarılmalarını, sabır ve azimle ona devam etmelerini istiyor. Ayetteki hitap, Hz. Peygamber’in (s.a.v.) şahsınadır. Bu hitabın içine genel olarak onun bütün ümmeti, hususî olarak da ehl-i beyti (Hz. Peygamber’in aile efradı) girmektedir.


Bu ayetin hükmü gereği Peygamberimiz, sabah namazına kalktığında Mescid-i Nebevî’ye gitmeden önce Hz. Fatıma ve Hz. Ali’nin evlerine uğrar, kapılarının önünde durur, “Ey Ehl-i Beyt! Namaza kalkınız” buyurur ve “Ey Ehl-i Beyt! Allah sizden günah kirini gidermek ve sizi tertemiz yapmak istiyor” (Ahzab/33) mealindeki ayeti okurdu.


Peygamberimiz (s.a.v.), bir hadislerinde şöyle buyurmuştur: “Çocuklarınız yedi yaşına ulaşınca, onlara namazı emrediniz...” (Ebû Davud, Salât, 26). Bugün dünyada zorunlu eğitim ve öğretime 6–7 yaşlarında başlanmaktadır. 15 asır önce Peygamberimizin eğitim yaşını 7 olarak belirtmesi, önemli bir tespit ve beyandır. Bu ifadeden, “Çocukları bu yaştan itibaren namaza alıştırın” hükmü çıkmaktadır. “Emir” kelimesinin kullanılmasında da bir hikmet söz konusudur. Bu şöyle de yorumlanabilir: “Siz ey mü’min anne-babalar! Namaz konusunda öyle titiz, öyle sıkı, öyle bilinçli davranınız ki, sanki yetişkin bir insana emir veriyormuşçasına, çocuğunuza namazı emrediniz, tavsiye ediniz, kıldırmaya, sevdirmeye çalışınız. Hatta bir âmirin memuruna verdiği bir emrin yapılıp yapılmadığını kontrol etmesi gibi, siz de çocuğunuzun namaz kılıp kılmadığını kontrol ediniz. Yapmazlarsa gerekli önlemi alınız, kılıncaya kadar çaba sarf ediniz.”


Atalarımızın “Ağaç yaş iken eğilir” sözü, bir bakıma bu mübarek hadisin bir izahıdır. Çocuklar, küçükken eğitilip öğretilmediği, eğilip bükülmediği ve bir şeyin uygulamasına alıştırılmadığı takdirde, büyüdükleri zaman onları istikamete sokmak oldukça zordur.


Cenâb-ı Hak, “Ey inananlar, kendinizi ve çoluk çocuğunuzu, yakıtı insanlar ve taşlar olan cehennem ateşinden koruyun!” (Tahrim/6) buyurmaktadır. İşte, cehennem ateşine karşı en büyük kalkan, namaz ibadetidir. Anne-babası nın gayretiyle namazı seven ve namazla bütünleşen çocuk, ergenlik çağından itibaren yerine getirmekle yükümlü olduğu ilâhî emirleri severek yapar, yasaklardan ve kötülüklerden de aynı şekilde kaçınır. Böylece ilâhî azaptan kurtulur.


Allah’ın emirlerini yapan ve yasaklarından uzak duran bir aile içinde yaşamak, insan için mutluluk kaynağıdır. Bu saadet de ancak, namaz ibadetinin evde hâkim olması ile sağlanır.

cennet ikramı (veysel akkaya)



Veysel Akkaya
Araştırmacı - Yazar
veyselakkaya@gmail.com



Efendimiz’e iman etmiş, davasına gönül vermiş bir sahabe Abdullah İbni Ümmü Mektûm. Maddî gözleri görmüyor. Manevî gözü ise açık. Her vakit camide Allah’ın huzurunda divan duruyor. Nasıl mı dersiniz? Bazen bir arkadaşının, bazen de elindeki değneğinin yardımıyla, bütün zorluklara katlanarak...



O günün şartlarında geniş yollar yok. Bir yağışta birçok yer çukur olmakta. Bu tür sebeplerle Abdullah’ın küçük kazalar atlatmadığı gün nadir. Arkadaşları onun hâline üzülüyorlar.


Peygamberimiz'den izin istemesi gerektiğini söylüyorlar. İzin çıkarsa ondan sonra bütün görmeyenler için bir mazeret kabul edilecek bu.



Abdullah (r.a.), “Allah Teâlâ’nın sabah akşam camiye gidip gelenin, her gidiş gelişinde ona cennette bir ikram hazırladığını” (Buhârî, Ezan, 37), gönlü mescitlere bağlı olanların kıyamette arşın gölgesinde gölgeleneceğini çok iyi biliyor. Ve Resulüllah’ın (s.a.v.): “Üç kişi birlikte bulunur da, namazı cemaatle kılmazlarsa, şeytan onları kuşatıp mağlûp eder. O halde cemaate devam edin. Sürüden ayrılan koyunu kurt yer.” (Ebû Dâvûd, Salât, 46) buyurduğunu da biliyor.



Fakat Abdullah (r.a.) görmüyor. Sabah akşam ona eşlik edecek kimsesi yok. Son zamanlar “Belki Efendiler Efendisi bunu mazeret sayar, ben de evimde kılarak bu sevaba erişirim” diye düşünüyor. Bir gün bütün cesaretini toplayarak Mescitte huzura çıkıyor ve şöyle diyor: “Ya Resûlallâh! Beni mescide getirecek bir kimsem yok. Namazlarımı evde kılmama müsaade var mı?” Rahmet Peygamberi ona izin veriyor. Abdullah (r.a.) düşüncesinde haklı olduğunu ve sormakla ne kadar iyi ettiğini düşünüyor. Dönüp giderken birkaç adım sonra Efendimiz’in sesini duyuyor:



— Sen namaz için ezan okunduğunu işitiyor musun?


— Evet…


— O halde davete katıl, cemaate gel! ( Müslim, Mesâcid, 255)



Resulüllah’ın (s.a.v.) cemaatle namaza ne kadar önem verdiği ortada. Görmeyen bir sahabenin cemaatsiz namaz kılmasına gönlü hiç râzı olmadı. Gözleri gören, sağlığı sıhhati yerinde olan bizlerin cemaate gelmemesini nasıl karşılayacağını varın siz düşünün.





Çünkü Efendimiz: “Camiye komşu olanın namazı, ancak camide kıldığı takdirde (kâmil manada) namaz olur.” buyurmuştu. Hz. Ali caminin komşusu ifadesini “müezzini işiten herkes” olarak açıklamıştı. (Beyhakî, III, 57) Günümüzde müezzini duymamak neredeyse imkânsız gibidir. Korku (tehlikeli bir durum) ve hastalık dışında cemaate katılmayanın kıldığı namazın (tam bir sevapla) kabul edilmeyeceği (Ebu Dâvud, Salât 47) haber verilmiştir.



Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) cemaatini takip eder, gelmeyenleri arayıp sorardı. Gelmeyenler ya münafıklar ya da çok hasta olanlardı. Bir sabah namazı sonrasıydı. “Filan kimse namaza geldi mi?” diye sordu. “Gelmedi.” dediler. “Filan geldi mi?” Yine “Gelmedi.” dediler. Bunun üzerine:


İşte bu iki namaz (yatsı ve sabah) münafıklara en ağır gelen namazdır. Bunlarda ne kadar çok ecir ve sevap olduğunu bilseydiniz, diz üstü emekleyerek de olsa cemaate gelirdiniz. Birinci saf meleklerin safı gibidir. Ondaki fazileti bilseydiniz, ona yarışarak giderdiniz. Bir kimsenin diğer bir kimseyle birlikte kıldığı namaz, yalnız kıldığı namazdan daha bereketli ve sevabı daha fazladır… Beraber kılanların sayısı ne kadar çok olursa, Allah Teâlâ’nın o kadar çok hoşuna gider.” buyurdu. (Ebû Dâvûd, Salât, 47)



Bütün bunlardan sonra şunları söyleyebiliriz:



Camiler ümmet olarak hayatımızın ayrılmaz bir parçası olmalıdır.



Cami merkezli bir hayat tarzı yaşamamız gerekmektedir.



Camisiz, cemaatsiz bir Peygamber hayatı hayal etmek imkânsızdır.



Ona iman ettiğimize göre ve onun yolunda olmamız gerektiğine göre, ümmeti olarak bizlerin de camisiz ve cemaatsiz bir hayatı olmamalıdır.

namaz kılmamak 1 değil 1000 kötülüktür



Dr. Vehbi Karakaş
Sa.Ünv.İla.Fak.Öğrt.Gör.
vehbikarakas@superposta.com



İş adamı dostlarımdan biri, ziyaretim esnasında bana sordu:


— Hocam, ben çok iyiyim çok iyiyim de, sadece bir kötülüğüm var, namaz kılamıyorum, ne yapayım?



Ona dedim: Bu hâlinle sen hem iyisin, hem de kötüsün. Namaz kılmadığın için vicdan azabı çekiyorsun. Bu iyi olduğunun delilidir. Namaz kılmıyorsun, bu da senin kötü yönündür. Şimdi seni bu kötülükten ve kötü yönünden kurtarmak için bir misal vereceğim:



Duysan ki, Başbakan’dan bir davet gelmiş: “Gebze’de ne kadar iş adamı varsa hepsini falan gün, falan saat Ankara’da, başbakanlıkta görüşmeye bekliyorum.” demiş. Şimdi elini vicdanına koy ve düşün. Acaba Gebze’de bu davete koşmayan bir iş adamı kalır mı? Kalmaz. Neden? Çünkü emir büyük yerden geliyor. Çünkü Başbakanla görüşmek bir şeref.


Şimdi soruyorum: Başbakan’ın davetine koşup Âlemlerin Rabbi ve bütün başbakanların da Rabbi olan Allah’ın davetine koşmayan, bunu şereflerin en büyüğü görmeyen adam, akıllı adam olabilir mi, Vehbi Koç kadar serveti dahi olsa?


Şu halde nefis ve şeytan seni namazdan alıkoymak istedikleri zaman derhal emrin ve davetin nerden geldiğini düşüneceksin. Bu düşünce seni yerinden fırlatacak, elindeki nimetlerin sahibine koşturacak, Onun sevdasıyla seni coşturacak, Ona karşı minnet ve şükran borçlu olduğunu, bunun da ancak namazla mümkün olacağını sana söyleyecektir.


Kaldı ki namaz kılmamak bir kötülük değil, bin kötülüktür. Namaz kılmayan, en büyük kötülüğü önce kendine yapıyor. Çünkü Allah’ın hakkını vermiyor. Allah’ın hakkını vermeyen, başka haklara dikkat edemez. Etse de makbule geçmez. Çünkü namaz kılmadığı için Allah ondan razı olmaz. Namaz kılan insanın meşru her işi ibadet olur, ona sevap kazandırır.


Allah’ı aldattığını ve atlattığını sanan ve namazını kılmayan nefis aslında kendisini aldatmaktadır, haberi yok.


“Harmanımı yeller aldı,


Bir yâr sevdim eller aldı,


Benim benden haberim yok.”


diyen nasıl ihmalkârlığından ve gaşetinden dolayı dizlerini dövüyorsa; ömrünü namazsız geçiren adam da yaptıklarının hiçe gittiğini görünce:


“Eyvah! Sağlığımı yıllar aldı,


Servetimi eller aldı,


Benim benden haberim yok.?


diyecek ve dizlerini dövecektir.


Zaman sel dolaplarını süratle çalıştırıyor, ömür tayyaresi şimşek gibi geçiyor. Her şey elinden çıkmadan çabuk ol, daha fazla zarar etmeden geçmiş namazlarını kaza et ve Yunus’u dinle:


“Ölüm haberi gelmeden,


Ecel yakamız almadan,


Azrail hamle kılmadan,


Gel gidelim Dosta gönül.”


Namaz kılmamakla bütün kötülüklere kapıyı açık tutuyorsunuz, demektir. Çünkü namazı emreden Allah, namazın insanı, bütün kötülüklerden, ahlâksızlığın her çeşidinden bizi koruyacağını açıklıyor.

7 Ekim 2007 Pazar

NAMAZ bir ihtiyaçtır...



NAMAZ bir ihtiyaçtır...


Namaz, sancıma ilaç, yanık yerime merhem;
Onsuz, ebedi hayat benim olsa istemem!
Necip Fazıl

Müslüman’ın namazı, onun gözbebeği, başının tacı, dinin direğidir. Namaz, bir insan için, en büyük meziyet ve şeref demek olan gayba imanın mazharı ve ameli yönden de tecellisidir.
Bu tecellinin neşvünema bulmasını isteyen bir grup gönüllü de “Namaz Gönüllüleri Platformu” oluşturarak buna hız vermek çaba ve gayretindedirler. Biz de bu platformun bir üyesi olarak, bu hafta sizlerle namazı konuşmak istiyoruz.
Allah’ın varlığını, birliğini bilip tasdik etmek, demek olan; “İman”dan sonra farzların en büyüğü ve en mühimi olan namaz, Müslüman’ın birinci vazifesidir. Hak dinlerin hepsi, insanlara namaz kılmalarını emretmiştir. Hiçbir din ve hiçbir ümmet bu emirden beri olmamıştır. Peygamber Efendimiz de, peygamber olduğu andan itibaren namaz kılmakla mükelleftir. İlk zamanlar Mescid-i Haram’da aşikâr olarak namaz kılınmazdı. Onun için ya evinin bir köşesinde ya da Mekke vadilerinden ıssız bir yerde namazını kılardı.
İnsan, bu mukaddes ibadet sayesinde, kulluk vazifesini eda etmiş ve şükran borcunu ifa etmiş olur. Mevla’sının nimet ve lütuflarını nezih bir lisan ile yâd eder. Vücudunun her zerresini, Rabbine kullukta istihdam ederek, Rabbine yakınlık kazanmaya çalışır. Müslüman, namazını güzelce kılmakla kendine bahşedilen nimetlerin şükrünü eda etmiş olur.
Namaz, kalbin nurudur, ruhun gıdası ve kuvvetidir. Mü’minin miracıdır. Mü’min bu sayede Allahu Teala’nın manevi huzurunda yükselir, daima derece alır ve adeta Allah ile konuşur, O’nun kelamını okur, dinler. Rabbine münacatta bulunarak, teslimiyet arz eder. Böylece yüce mertebelere vasıl olur. O halde namaz kılmak, mü’min için ne büyük izzet ve ne ulvi şereftir.
Namaz, varlıkların sahibi ve bizleri yoktan var eden Allahu Teala’nın günde 5 defa kulunu huzuruna davet etmesidir ki, bu ne büyük lütuf ve ne muazzam ihsandır. O, kulunu huzuruna davet ediyor. O nasıl kuldur ki, sahibi onu evine çağırsın da, o da gelmesin?!... İşte hakiki kulluğunu idrak eden bahtiyar kişi, bu davete icabet için hazırlanır. Üstünü başını düzeltir, güzelce bir abdest alıp, günahla kirlenen azalarını abdestle yıkar. Sonra huşu ile edaya riayet ederek namazını güzelce kılar. Allah’ın sevgili kulu Peygamber Efendimiz, “gözümün nuru, namaz kılındı,” yani “en büyük zevki namazda buluyorum” manasındaki sözüyle, namaz kıldığı ve Rabbinin huzurunda el bağlayıp divan durduğu vakit, her şeyden geçtiğini ve adeta Cennette olduğunu vurgulamaktadır. Şüphesiz Onun ümmeti olarak bizler de namaz kılarken aynı hazzı duymaya çalışmalıyız.

Haftanın Yansıması:
Kime itaat edip, kimin korumasına başvurduğunun
Farkına varmak için
Namazına bak! O sana her şeyi anlatır.

Namaz, akıl-baliğ olan her Müslüman üzerine muayyen vakitlerde edası gereken kutsi bir farzdır. Müslümanlar, sadece kendileri değil, akıl-baliğ olan çocuklarına da namazı öğretmek, alıştırmak ve takip etmekle görevlidirler. Çünkü namaz, herkes için fıtri ve ruhi bir ihtiyaç, manevi bir gıdadır. Ruhun hakikatini ve gerçek mahiyetini idrakten aciz olan insanlar için, onun ihtiyaçlarını bilmek, onu doyuracak olan gıdaların ne olduğunu tespit etmek asla mümkün değildir. Bunları ancak, O’nu yaratan bilir ve bildirir. O halde bunların neler olduğunu, ruhun ne gibi gıdalara muhtaç bulunduğunu ve onu tatmin etmek, huzurunu sağlamak için hangi çarelere başvurulması gerektiğini, onu yaratan Allah’tan ve O’nun Resulü Hz. Peygamberden öğrenmek lazımdır. Çünkü Habîbine vahyettiği kitapta; “Sana emrimizden bir ruh vahyettik,” buyurmuş ve bu ayette, Kur’an’a ruh ismi verilmekle, kalplerin ancak Kur’an’la hayat bulacağını, Allah’ı zikretmek ve namazı kılmak sayesinde ayakta durabileceğini haber vermiştir.
Peygamber Efendimiz de; “Kişinin kıldığı namaz, onun kalbinde bir nurdur. O halde, sizden her kim dilerse (namazını kılarak) nurlansın (yahut da namazını terk ederek kalbi kararsın, zulmetler içinde kalsın).” buyurmuştur. (1)
Peygamber Efendimiz buyurmuşlardır ki: “İslâm, beş şey üzerine bina olunmuştur. Allah’tan başka ilah olmadığına ve Muhammed (sav)’in Allah’ın Resulü olduğuna şahadet etmek, namaz kılmak, zekat vermek, haccetmek ve Ramazan orucunu tutmak.” (2)
“Kıyamet gününde kulun, amelinde ilk önce hesaba çekileceği şey, namazdır. Eğer namazı (bozuk çıkmaz da) iyi, düzgün (noksansız) olursa, artık o kimse felah bulmuş (muradına ermiş) ve işini bitirip başarıya ulaşmıştır. Ve şayet (hiç kılmamakla veya farz ve vaciplerini terk etmiş olmasıyla) namazı bozulmuş (fâsid veya noksan çıkmış) olursa tamamen mahrum olmuş ve (her şeyini zayi ederek) hüsrana uğramıştır. Ve eğer farzlarından az bir şey noksan olmuşsa, Aziz ve Celil Rabbimiz (meleklerine) buyurur ki: “bakınız kulumun bir nafile namazı var mı?”(Eğer nafilesi varsa) farzdan eksik olanlar, farzın noksanları onunla ikmal edilir, sonra sair amelleri de bu minval üzere icra olunur. (3)
Namaz kılan bir mü’min (iyya kenağbüdü) “Ancak Sana ibadet ederiz..” diyen bir fert olacak ve bununla birlikte böyle derken vicdanında hissettiği cemaat ruhu, onu kötü duygu ve düşüncelerden arındıracaktır. Böyle bir kardeşlik ruhuna sahip fertler çoğaldıkça, birbiriyle tanışıp kaynaştıkça, özlenen ve arzu edilen cemaatte kendiliğinden ve kolayca fiilen teşekkül edecektir.
Namazla insanlar arasında bir eşitliğin sağlandığı da görülmektedir. Amir ile memur, işçi ile işveren, komutan ile er, fakir ile zengin, hizmetçi ile efendi, aynı safta bir araya gelirler ve dünyevi üstünlüğü bırakıp, Hz. Allah’a yönelerek, kimse kimseyi üstün görmemektedir. Böylece Allah’ın kişilerin sûretine, servetine değil, kalbine ve niyetine bakacağını biliyor.
Namaz, ahlakı güzelleştirir. Gizli açık bütün kötülüklerden alı koyar. İnsan hayatına bir intizam ve istikamet kazandırır.
Ankebut suresinin 45.ayetinde Kerim ve Rahim Rabbimiz şöyle buyuruyor: “(Resulüm) Sana vahyedilen kitabı oku ve namazı kıl. Kuşkusuz namaz edepsizlikten ve kötülükten alıkoyar. Allah’ı anmak, elbette en büyük ibadettir. Allah ne yaptığınızı bilir.”
Ensardan bir genç vardı. Resulullah ile birlikte namazlarını kılardı. Fakat fuhşiyattan ve edepsizlikten geri kalmazdı. Onun bu hali Hz. Peygambere anlatılınca; “Namazı onu, muhakkak ki nehyedecek, vazgeçirecektir,” buyurdular. Bunun üzerine çok geçmedi, genç yaptıklarından tövbekâr oldu. Sahibini günahlardan, kötülüklerden alı koyacak namaz, üstüne düşülerek kılınan ve farzları, vacipleri, sünnetleri ve adabı tam bir dikkat ve huşu ili eda olunan namazdır. Nitekim gaflet ve lakaytlıkla kılının namazlarda bu tesiri görmek, böyle bir neticeye ermek mümkün olmaz. Bunun içindir ki Peygamberimiz: “Bir kimseyi kıldığı namaz, günahlardan ve fenalıklardan (uygunsuz hareketlerden) men etmiyorsa, onun namazı yoktur (namaz kılmış sayılmaz) ve bu namaz ile o, ancak Allah’tan daha çok uzaklaşmış olur (da başka bir kârı olmaz).
Bir kimse namazının makbul olup olmadığını öğrenmek isterse baksın, namaz onu, günahlardan ve ahlaksızlıktan men ediyor mu? Namaz, kötülüklere mani olabildiği nisbette makbuldür. Nitekim Maun sûresinde (feveylün lil musallin. Ellezine hüm an salâtihim sahun): “Namaz kılıyor görünüp de, ne demek olduğunu bilmeyen, onu gereği gibi ciddi bir vazife olarak yapmayan, vaktine dikkat etmeyen, geçip geçmediğine aldırmayan gafillerin vay hallerine (yazıklar olsun onlara, o cehennemin Veyl denilen ve iri-kan akan deresine düşecek olan namaz kılanlara). O halde dinimizin direği olan namazı, Allah’ın huzurunda huşu ile durarak miraca yükselişimiz ve nevi Rabbimizle kavuşma anımız olarak görelim ve dikkat edelim. Bunun içindir ki Allah dostları, kıldıkları her namazı hayatların son namazı gibi kılmaya çalışmışlar ve dünya işlerini namazlarına ortak etmemişlerdir. Said b. Muaz(rh) diyor ki: “Hiçbir namaz kılmadım ki, onda dünya işinden bir şey aklımdan geçsin. Geçti ise de, hemen ondan vazgeçip, o namazı yeniden kıldım.”
Halife Süleyman bin Abdülmelik, büyük âlim Ebu Hazim’e sorar:
- Bizler neden ölümü istemiyoruz? Ondan hep korkup kaçıyoruz? Şöyle cevap verir Ebu Hazim:
- İnsan imar ettiği yerde kalmayı ister. Harap bıraktığı yere gitmeyi istemez. Dünyayı hep imar ediyor, ahireti ise harap bırakıyoruz. Ondan dolayı ölümü istemiyor, harap yere gitmekten kaçınıyoruz. İsterseniz orayı imar edecek hizmetlerini çoğaltın, ibadet hayatınızda gelişmeler olsun da bakın hemen oraya karşı ilgi duyar, ölümden endişe etmemeye başlarsınız. Yeter ki siz, orayı imar eden hizmetlerden geri kalmayın. İşte bunun başı da namazdır.
Münafikûn suresi – 9.ayet: “Ey iman edenler! Sizi, mallarınız ve çocuklarınız, Allah’ı zikretmekten alıkoymasın. Kim bunu yaparsa, işte onlar mutlaka hüsrana uğrayacaklardır.”
İmam-ı Ahmet, Taberani ve İbn-i Hıbbân’ın kaydettiklerine göre Peygamberimiz bir gün namazdan söz ederek buyurdu ki: “Kim namazı doğru-dürüst ve tam olarak eda ederse, o namaz onun için kıyamet gününde bir nur, bir senet ve bir kurtuluş olur. Kim namazı kılmazsa onun nuru olmaz, senedi ve kurtuluşu olmaz. Kıyamet günü, Firavun, Hâmân ve Ebu İbn-i Halef ile beraber bulunur.” (4)
Bazı âlimler derler ki: “Namazını kılmayan, yukarıdaki kişilerle beraber haşrolur. Çünkü
v Malı onu meşgul eder, namazını eda etmezse Karun’a benzer ve onunla haşrolur.
v Mülkü meşgul eder, namazını eda etmezse Firavun’a benzer ve onunla Resim Eklehaşrolur.
v Makamı onu meşgul eder, namazını kılmazsa Hâmân’a benzer ve onunla haşrolur.
v Ticareti meşgul eder, namazını kılmazsa Mekke kâfirlerinin tüccarı Ebu İbn-i Halef’e benzer ve onunla haşrolur.
Namaz kılan kimse, gönlüyle Rabbine yolculuk yaparak, dünyevi duygularına ve Allah dışındaki her şeye veda etmelidir. İşte o zaman namaz kıldığını hissedecektir.
Kişinin namazının değeri, onun Allah’a yönelişi derecesindedir. Eğer namaz kılarken tamamen içli-dışlı Allah’a yönelmez, vesveselerle meşgul olursa şu misaldeki adamın durumuna düşer. Ki adam suçludur. Özür dilemek üzere hükümdarın kapısına gelir, orada durur. Hükümdar onu karşılar. Fakat o, bu anda sağına soluna sallanır. Gerekli hürmeti göstermez. Hükümdar da onun özrünü kabul etmez. Hacetini bitirmez. Sadece, onun kendisine gösterdiği saygı derecesinde onu karşılar. İşte namaz da böyledir. Kişi namaza durur ve laubalilik yaparsa, huşu ve tanzimde kusur ederse, namazı kabul edilmez.
Namaz, bir hükümdarın tertiplediği bir düğün cemiyetine benzer. Hükümdar bu cemiyette renk renk ve çeşit çeşit yiyecekler ve içecekler hazırlar. Her renk ve her çeşit yiyecek ve içeceğin ayrı birer tadı, ayrı birer lezzeti ve ayrı birer faydası vardır. Bu yemekleri hazırlayan hükümdar tebaasını oraya davet eder. İşte namaz da böyledir. Allah kullarını davet eder, onlara namazda muhtelif fiiller, çeşitli zikirler hazırlar. Mesela ibadet esnasındaki fiiller, yukarıdaki sofra misalinde yiyecekler yerindedir, zikirler de içecekler mesabesindedir.
İnsan mı namazı terk eder, yoksa namaz mı insan? Bu konuya bir başka açıdan bakalım. Namaz insanı neden terk eder? Nasıl terk eder, nerelerde terk eder? İnsan namazı terk edince, namaz da insanı terk eder. Onu dünyada, kabirde, sıratta, mahşerde, mizanda, mahkeme-i kübrada terk eder ve yapyalnız bırakır. Rahmet, fazilet ve bereketinden mahrum ederek dünyada terk eder. Kabirde savunmasız, ışıksız ve döşeksiz; mahşerde gölgesiz ve kimsesiz; mizanda amelsiz ve şefaatsiz; sıratta yardımcısız ve araçsız, büyük mahkemede şahitsiz ve savunmasız bırakır. Çünkü kul, dünyadayken namazı böyle terk etmiştir.
“Allah’ı unuttukları için, Allah’ın da onlara kendilerini kendilerine unutturduğu kimseler gibi olmayın.” Haşr Suresi - 19
Kur’an-ı Kerimde namaz kelimesi 34 yerde zekâtla beraber, 65 yerde de zekattan ayrı olarak geçmektedir. İslâm’ın beş şartından biri olan namazın bu kadar sık olarak tekrarlanması, namazın İslâm dinindeki önemini ve Müslüman kişinin hayatındaki etkisini ortaya koyması bakımından bizlere mükemmel bir fikir vermektedir. Yani namazsız bir Müslümanlık, namazsız bir İslâm toplumu düşünülemez.
Son duayla konumuzu noktalayalım. Hepinizi bu duaya katılmaya davet ediyorum.
“Gözümün nuru namazım! Seni terk ettiğim için Rabbimden de senden de milyarlarca af diliyorum, milyarlarca özür diliyorum ve imanımı tazeliyorum. Rabbime de sana da yeniden inanıyorum. Seni yeniden keşfederek, yeniden anlayarak, yeniden öğrenip, yeniden yaşayarak kılmak istiyorum. İlk vahyolmuş gibi, ilk kılındığın gibi, Peygamberin arkasında namaz kılan sahabiler gibi, kırk kişi olarak Medine’de kılınan o korkusuz namaz gibi seni kılmak… İlk vahyolunduğun gibi anlamak, huzur, huşu ve ihlasla kılmak istiyorum.
Ben kalbimi manevi hastalıklardan, kir ve paslardan arındırdım. Midemi bütün haramlardan temizlemeye çalıştım. Aramızdaki bütün engelleri kaldırdım. Yeniden sana yöneldim. Bunun için yeniden seni inceliyor ve öğrenmeye çalışıyorum. Senin hükmünü, seni terk eden kimsenin hükmünü, senin önemini, kıymetini, hikmet ve mahiyetini yeniden araştırıp amel etmeye çalışacağım.
Gözümün nuru namazım! Benim gaflet ve cehaletime bakma! Benim sana olan ilgisizliğime bakma. Ne olur benim yaptığım gibi sen beni terk etme. Senin gibi büyük bir rahmetten, şükürden, tevekkülden, duadan, bereket ve mağfiretten beni mahrum etme. Yoksa ne olur halim?
Gözümün nuru namazım! Elimden ve kolumdan tut. Beni düştüğüm çukurdan çıkar. Beni şu bunalımlardan ve buhranlardan kurtar. Günah kirleriyle kararan ruhumu aydınlat. Beni her türlü günahtan koru. Zira Rabbim; “Namazı dosdoğru kıl, gerçekten namaz, hayâsızlıktan, edepsizlikten ve bütün haramlardan insanı korur” buyuruyor. Sen de beni bütün haramlardan koru, kötülüklerden beri kıl.
Gözümün nuru namazım! Beni kabirde kimsesiz ve ışıksız bırakma. Beni kabir azabından koru. Zira Allah Resulü (sav): “Namaz, ateşle mü’min arasında perdedir,” buyuruyor. Beni kabirde tek başıma koyma. Mahşerde sahipsiz bırakma. Sıratta kolumdan tut. Büyük mahkemede, o ilahi duruşmada beni savunmasız bırakma. Sen bütün sıkıntı, bela ve musibetlere karşı kalkansın, onlara karşı beni koru.
Ey yüce Rabbim! Namazı bana sevdir. Onun sevgi ve bilincini kalbimin derinliklerine nakşeyle! Onu çocuklarıma sevdir ve namaz aşkını onların da kalbine nakşeyle. Onu bütün mü’minlere sevdir ve bilincini onların gönüllerine yerleştir ya Rab!.. Âmin…”(5)
Namaz bilincini idrak edenlerden olmamız duasıyla emanet edilmesi gereken en “Emin”e emanet olunuz.
----------------
Dipnotlar:
1- Şir’atü’l-İslâm şerhi Mefâtihu’l-Cinân: 98
2- Buhari Muhtasarı Tecrid-i Sarih T.Hadis No.8
3- Ebu Davud (864), Tirmizi (413)
4- Muvatta – Taberani
5- Rauf Pehlivan – Namaz Beni Neden Terk Etti – Motif Yayınları – Haziran2006
18.04.2007
Mine İzgi / Moral Haber

2 Ekim 2007 Salı

SANA GELDİM EY NAMAZ


sana geldim ey namaz
yüzüm tutmuyor seni terki dile getirmeye
seccede yüzüm olurmusun ey namaz
bak, beden kirinden arınmış
bükülmez denilen bel rükü naralarında
seni terk eden halim yine senin haline bürünmüş
edebine boyarmısın beni ey namaz
sabahım olurmusun
her tekbir bir tövbe misali
girizgaha niyet misali cennete hazırlığım olurmusun

sana geldim ey namaz
yüzüm tutmuyor nefsi sana tercih ettiğimi soylemeye
beni günahıma tercih edermisin ey namaz
günün bölünmüşlüğünde seni düşünmedim
dünya ile hal olup keyfin haline girdim
gün ortasında beni toplayan hal olurmusun
günün gelişmesinde sükunete gelişim olurmusun ey namaz

sana geldim ey namaz
yüzüm tutmuyor hadisi unuttum demeye
"kim sabah ve ikindi namazını kılarsa cennete girer"
dilim varmıyor seni kazalarda terk ettim demeye
sana geldim ey namaz nefsi kazalarıma
yaramı sarar yardımım olurmusun
bak, toprağa gelmeye idzlerim secdende
dilim varmıyor kibrimi soylemeye
kibrimi yakan kibritim olurmusun
her yanış bir yıkanış misali
cennete hazırlığım olurmusun ey namaz

ışığına yandığım güneş gitmek üzere
yıldızlar keşfe çıkacakmış sanki
aldandım güneşlerin ışığına yıldızların nazına
akşamları karanlığıma nur olurmusun ey namaz
sustu alem, bir ezan gökkubbede
kıyamet mi kopacak koşturmada bedenler
farzına yetişeceğim en güzel telaşım olurmusun
sana geldim ey namaz
akşamıma nur olurmusun

ayın her hali seni anlatır
etrafında yıldızlar saf tutmakta
aşıklar seni seyre dalmakta
bedenler kıyamda ruhlar gökkubbede sohbette
rahman ve rahime götürenim olurmusun ey namaz
sana geldim geldim ey namaz
beş vakitte birliğimi O'NA götürürmüsün

Senai DEMİRCİ

1 Ekim 2007 Pazartesi

ABDEST AL NAMAZ KIL ÖĞRETİM

abdest alma namaz kılma resimli anlatım sizin için !!!!...



abdes ten başlayalım ilk önce ;)



namaz



















ZAMAN ZEMİN NAMAZ

SOĞUK,

ÜŞENİYORUM,


YERİM ZAMANIM MÜSAİT DEĞİL


ZAMAN, ZEMİN, İKLİM, ŞARTLAR,...





İMKÂNIM YOKTU" deme.
Kendine doğruyu söyle.
"Üşendim" de...
"Tembellik ettim" de...
"Canım istemedi" de...
"Yapmak içimden gelmedi" de...
Hiç değilse "yattım" de...
Ne dersen de, ama "imkânım yoktu" deme.
Unutma, iman en büyük imkândır. İmanı olanın imkânı tükenmez. Hatta kimi zaman "imkânım yoktu" demek, "imanım yoktu" demeye bile gelebilir.

Birileri önüne çıkıp şöyle sorabilir: "Falancanın imkânı var, fakat yapmıyor. Neden acaba?"
O zaman diyeceğin bir şey, vereceğin bir cevap yoktur.
İmanın makarrı olan yürek, bitimsiz bir güç merkezidir. Göz ferini, diz dermanını, yumruk fermanını yürekten alır. Tıpkı kaslara komuta eden sinir sistemi gibi...
Başını dik tutan kasların değil, o kasa komuta eden beynindir. Yumruğunu havaya kaldıran pazuların değil, o pazulara komuta eden beynindir.
Gittinse, ayağın değil yüreğin götürdüğü için gittin.
Gitmedinse, yüreğin yetmediği için gitmedin.
Yaptınsa, elin erdiği için değil aklın erdiği için yaptın.
Yapmadınsa, elin ermediği için değil yüreğin yetmediği için yapmadın.
Gördünse gözün olduğu için değil, dahası baktığın için değil, gönlün olduğu için gördün. Eğer gözü olan herkes görseydi, bunca "bakarkör"ün varlığını nasıl ve neyle açıklardık? Eğer göz görmenin yegâne organı olsaydı, gözü olmadığı halde bir çok göz sahibinin göremediği hakikatleri gören kafa gözü kör, kalp gözü açık yiğidi nereye koyardık?
Görmedinse göz olmadığı için değil, hatta "göz bakmadığı" için değil, "gönül akmadığı" için görmedin. Tıpkı yapmadıklarını gönlün olmadığı için yapmadığın gibi. Tarih bir işe baş koyanların, önce o işe gönül koyduklarının şahididir. Unutma ki, baş işe düşmeden iş başa düşmez.
"Yapacaktım ama, kimsem yoktu" deme.
"Kimsesiz" değilsiniz, "kimse, sizsiniz."
Allah var, O yâr. Gerisi olmasa ne çıkar?
Yapacağı işte O'nu hesaba katmayanlar Besmelesizdirler. Besmeleli olanlar, yaptıklarını O'nun sayesinde, O'ndan aldıkları yetki ve güçle, O'nun yardım ve desteğiyle yaptıklarının bilincinde olanlardır.
O, elde var "Bir"dir.
O'nu yanında bilen kimseye muhtaç değildir, O'nsuz olanın kimsesi yoktur.
Görevini yapmak için sağına soluna ve dahi ardına bakanlar, O'nun gözetimi altında olduklarının, O'na karşı sorumlu olduklarının şuurunda olmayanlardır.
"Yürüyeceğim ama, kim gelecek?" deme, sadece yürü.
Yeter ki yürü ve iz bırak. Zamana ve mekâna bir soğuk damga gibi vur ayak izini. Yürüyüşünün tanığı olsun bıraktığın izler. Hiç iz bırakıp da izlenmeyen birini gördün mü? Unutma ki iz bırakanlar mutlaka izlenirler. İzlemeye gönlü olanlar, mutlaka iz ararlar.
Hem, baksana kendine. Sen, senden önce yürüyen birilerinin izini izlemiyor musun? Bunu ancak yolcu olduğunu unutmayanlar, yolculuğu her şeye rağmen sürdürenler bilir.
Zaten yol dediğin, izlerin icmalinden başka nedir ki?
Yolu yol kılan, biraz da senin ve senden önce yürüyenlerin izi değil midir? Zaman ve mekânda var olan tüm yolları, yolcular açmamışlar mıdır? Ve yolun kerameti yolcudan menkul değil midir?
Ve bir de "yapacağım ama, değerinin bilineceğinden umutlu değilim" deme.
Bir kere umut dediğin, imanın öz çocuğudur.
Çocuğuna kıyan, anasını ağlatır.
Umuduna kıyma ki, imanın ağlamasın.
Etrafına bak. Ne kadar umutlu adam varsa, hepsi de bir şeyler yapan, değer üreten, kıymet ortaya koyan kimselerdir. Yani yapanlar umutlu, yatanlar umutsuzdur. Handiyse birinin umuduna bakıp onun yapanlardan mı, yatanlardan mı olduğunu anlayabilirsin.
Hem yatanların umutlu olması hayra alâmet değildir, tabi ki yapanların umutsuz olması da...
Değerini kim mi bilecek?
Bu kaygı sahte değerlere yakışan bir kaygıdır. Sahici değerlere vurulanlar, "Değerim bilinir mi acaba?" diye kaygı duymazlar. Çünkü adı üstünde, değer değerini başkalarının bilmesine borçlu değildir, bu bir.
İkincisi, değer bilenlerin varlığı ve hâlâ bir şeyler yapıyor olmaları, değerin değerini takdir eden birilerinin her zaman mutlaka var olacağının en güzel ispatıdır.

Powered By Blogger